Rozdział 1

W pewnym momencie swojego życia człowiek dochodzi do rozwidlenia wcześniej łatwego życia, w którym trzeba wybrać którą drogą chce iść, jedna prowadzi przez dolinę, którą idzie powoli, nie męcząc się i oglądając widoki które nie robią na nim większego wrażenia, druga natomiast idzie przez szlak śmierci który prowadzi na szczyt, droga nie jest łatwa i nie wielu radzi sobie z nią, ale gdy odważny człowiek wybierze tą opcję i dojdzie do celu, na zawsze zapamięta ten uścisk gardła gdy ujrzał widok z góry. Ona przez własną głupotę wybrała opcję dwa i dokonała najlepszej decyzji w swoim życiu.
Od momentu rozpoczęcia szkoły uwielbiała sport i on pokochał ją, bo dziś po wylaniu hektolitrów potu może nazwać się Mistrzynią Europy w panczenie, dokonała tego sama, sama wspięła się do połowy szczytu, bo to nie koniec, jej wędrówki.
- Wystarczy na dzisiaj! - rozległ się głos trenera na hali - Dobra robota Amelka. - uśmiechnął się do niej i poklepał po plecach, po czym podał jej najnowszą gazetę i nieprzekonywująca uśmiechnął się. - Dzisiaj rano informacja wpłynęła do mediów. - i odszedł zostawiając ją samą. Samą z gazetą w ręce, z której uśmiechał się do niej mężczyzna średniego wieku z kręconymi włosami ''Stephane Antiga selekcjonerem polskiej kadry narodowej w piłce siatkowej mężczyzn" czytała nagłówek w kółko, nie mogąc uwierzyć że los ciągle woła ją do zrobienia tego kroku. Mocno zgryzła wargę i pobiegła do szatni przebrać się w normalne ubrania.
Do domu wracała wolnym krokiem, w głowie układając sobie jak zacząć rozmowę z matką. Spotkała ją w ogrodzie, gdy ta opalała się na leżaku z zamkniętymi oczami. Amelka rzuciła jej gazetę na nogi i czekała aż kobieta spojrzy na nią.
- I co z tego? - zapytała od razu po przeczytaniu wiadomości, patrzyła na córkę wzrokiem pełnym niezrozumienia.
- Mamo ja chcę go w końcu poznać - powiedziała maślanym głosem, siadając koło nóg rodzicielki, od razu otrzymała odpowiedź wyrażoną poprzecznym kiwaniem głową. - Dlaczego tak bardzo tego nie chcesz? - spytała głosem bliskim płaczu.
Matka spojrzała na nią i powoli podniosła się z pozycji leżącej, położyła dłoń na kolanie Melki i odchrząknęła.
- Nie będziemy wracać do przeszłości kochanie - uśmiechnęła się delikatnie, myśląc że tak przekona córkę.
- Do jakiej przeszłości mamo? Ja go nie znam. Chcę tylko spojrzeć mu w oczy, porozmawiać z nim i zobaczyć czy chociaż trochę zależy mu na mnie. - objęła dłońmi, rękę matki i mocno ścisnęła.
- Skarbie obawiam się że on nie wie o twoim istnieniu.
- Gdybyś nie zmieniła mi nazwiska i nie uciekała od niego to nig....
- DOŚĆ, nie chce tego słuchać! - przerwała jej i gwałtownym ruchem wstała z leżaka.
- Jutro wracam do Warszawy. - odrzekła cicho Amelka i poszła do domu.


Samochód cicho sunął po ulicy, a ona wpatrywała się w krajobraz który mijali, myślała jak dostać się w środowisko jej ojca, chciałaby już być po wszystkim, siedzieć razem z obojgiem rodziców w ogrodzie przy wspólnym obiedzie, śmiejąc się z opowiadań z przeszłości i choć raz czuć się kochana, wie że matka nigdy nie pokocha jej tak bardzo jak kochała jej ojca, a on ma już własną rodzinę, ale może okaże się człowiekiem o pojemnym sercu i zmieści w nim jej skromną osobę.
Spojrzała na swojego przyjaciela, trenera i najbliższego człowieka jej sercu, był skupiony na prowadzeniu auta, lekko uśmiechnął się gdy zauważył kątem oka, że ona przygląda się jemu.
- Możesz mi wytłumaczyć czemu z dwumiesięcznych wakacji w gronie rodziny, w mieście w którym się urodziłem, zrobiłaś mi trzy tygodniowy urlop z tobą na karku? Kobieto ja miałem plany. - mówiąc to spoglądał na nią co jakiś czas.
- Maciuś tłumaczyłam ci to przez telefon, a powtarzając to w kółko nie zmienisz mojej decyzji, - zaśmiała się pod nosem i wyłożyła nogi na deskę rozdzielczą. - Ja ci płacę, więc ja wymagam, myślałam że już się przyzwyczaiłeś.
- To może w ramach rekompensaty za zepsute wakacje postawisz mi chociaż drinka? Dziś w klubie? - zapytał z nadzieją.
- W ramach premii ta? - zapytała nie czekając na odpowiedź - Bądź po mnie o 19.
Spotkała się z kwaśną mina przyjaciela i ze śmiechem podgłośniła radio.


 Czekała gotowa pod klubem jak zwykle Maciek spóźnił się i zmienili miejsce spotkania. Po 15 minutach oczekiwań zjawił się i z wielkim uśmiechem na twarzy stwierdził że zatrzymały go sprawy sercowe, bowiem musiał dokończyć pizze. Weszli do klubu, w progu przywitała ich głośna muzyka i jeden wolny stolik, w tym samym czasie rzucili się w pogoni by nikt nie zajął go im. Zamówili po drinku i delektując się smakiem rozmawiali o planach treningowych, bo przecież o czym innym rozmawia się w klubie dyskotekowym. Ich ciekawą rozmowę przerwał mężczyzna na oko dwu metrowy.
- Sorki wielkie ale mogli byśmy się dosiąść? - zapytał drapiąc się po głowie, - przyszliśmy z kumplami się napić, a żadnych miejsc siedzących nie ma. Nie będziemy przeszkadzać oczywiście tylko kulturalnie zajmiemy pół stolika. - wyszczerzył zęby i już ich miał, oboje pokiwali głową i trzech ogromnych facetów dosiadło się do nich.
Atmosfera przez chwilę była nieco niekomfortowa, jednak po chwili znaleźli wspólny język.
- Nie widzieliśmy się długo i chcieliśmy to jakoś uczcić - brunet wytłumaczył ich przyczynę pobytu w klubie. - A tak po za tym to Michał jestem. - wyjątkowo szeroko się uśmiechnął i podał rękę najpierw Amelce potem Maćkowi - ten obok mnie to Piotrek, a tamten to Karol.
Zabawa trwała w najlepsze, niejednokrotnie tańczyli na parkiecie i nim się obejrzeli było po trzeciej nad ranem. Pozbierali swoje rzeczy i wyszli pod klub czekać na taksówkę.
- Może zabierzemy się jedną bo chyba jedziemy w tym samym kierunku - zaproponował Karol słysząc rozmowę Melki przez telefon. Ochotniczo pokiwała głową i żegnała się z Maćkiem. Ten natomiast po pożegnaniu zanim odszedł w swoją stronę obrócił się jeszcze raz w ich stronę i zawołał:
- Wpadnijcie do mnie na domówkę! Jutro o 20! - po czym odszedł i już go nie widzieli.
Amelka zaśmiała się i podała chłopakom adres przyjaciela, oraz zaproponowała by zabrali ze sobą jeszcze parę osób bo w piątkę może być nudno, niedługo po tym podjechała taksówka która odwiozła ich do ciepłych mieszkań.